To, co przeżyło jedno pokolenie ,

Drugie przeplata w sercu i pamięci;

I tak pochodem idą cienie… cienie…

Aż się następne znów za krew poświęci!

Ona przeszłości i przyszłości sięga

Przez serce żywe, co w sercach nam bije,

Bo wolność to jest tyle, ilu nas poległo

I wolność to jest tyle, ilu nas żyje!

Żołnierze Wyklęci wymarzyli sobie prawdziwie wolną Polskę, walczyli o nią, choć rozumieli, że nie mają w wymiarze militarnym większych szans. Nie byli grupą zbuntowanych partyzantów, przeciwników nowych porządków w powojennym kraju. Byli wiernymi żołnierzami Najjaśniejszej Rzeczypospolitej, którzy stanęli do walki na śmierć i życie o wolną Polskę. Po koszmarze wojny z Niemcami nie chcieli dla Polski koszmaru bolszewickiego
i udawanej, bezbożnej, sowieckiej niepodległości.

Ich los okazał się straszny. Byli zabijani w nierównej walce, mordowani w ubeckich katowniach czy z wyroku haniebnej komunistycznej sadowej „sprawiedliwości”, zakopywani w „nieświęconej ziemi” , w  lasach, dołach, śmietnikach, bez kapłana, pogrzebu, bez modlitwy, obecności najbliższych. Umierali opluci mianem faszystów, bandytów i zdrajców.

Pamięć o nich to ważna powinność ludzi naszych czasów. Dlatego społeczność Zespołu Szkół im. Stanisława Staszica po raz kolejny uczciła Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Okolicznościową wystawę i spektakl słowno – muzyczny przygotowali uczniowie klas I LO, II LO i III LOb pod opieką pp. Alicji Lodzińskiej i Andrzeja Lemanowicza. 11 marca został zaprezentowany społeczności szkolnej, a 31 marca – w Domu Pomocy Społecznej w Koszelewie.

Oprzc. Alicja Lodzińska